Chciałam dzisiaj wykrzycześ Ci w twarz wszystko, cały mój ból, strach. Wystarczyło, że lekko uniosłam głos, już byłeś przy mnie, wziąłeś w ramiona. Cała złość wyparowała w mgnieniu oka. Jedyne co chciałam, to leżeć na Twoich kolanach i mruczeć cichutko. Ty drapałbyś mnie po karku.
Dziwne.
Mam taki swój mały samotny świat... tabuny myśli. Dobrze mi w nim. Zostawcie mnie tu.
Mam taki swój mały koci świat. Odejdźcie.
Uśmiecham się. Dziwne, mój delikatny grymas wywołuje u ciebie aż taką reakcję. Wpadasz w furię. Ze zdenerwowania drżą ci mięśnie a dłonie zamykają się w pięsci. Nawet nie wiesz, że ja twoja zlosc i bezsilność smakuję jak najlepszą delicję. Po kropelce. One dają mi siłę, dzięki nim rozwijam skrzydła.
Uśmiech. Ostry ból policzka, smak krwi na języku.
Śmiech. Mój śmiech. Wygrałam.
A ty nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, że już od dawna nie żyjesz.
Słowo stworzyło świat , słowem tworzymy siebie, kreujemy rzeczywistość.
Słowem potrafimy zjednać sobie ludzi lub też burzyć mury.
Słowo ma Moc.
Słowem potrafimy cos Stworzyć,
ale o wiele częściej Zabijamy.
Ta mała dziewczynka szuka za wszelką cenę jego akceptacji.
Jak usiąść, jak się uśmiechnąć, co powiedzieć, jak się zachować, żeby był zadowolony.
Kocica musi pamiętać, żeby wyjść zanim on się zaleje, bo wtedy znów będzie wyciągał do niej te swoje łapska.
W takich momentach Cię nienawidzę.